Sofa, zmieniający się krajobraz wykonany z elementarnych kształtów, które dynamicznie oddziałują na siebie nawzajem. Patricia Urquiola dekonstruuje klasyczną sofę i przedstawia ją na nowo poprzez syntezę powierzchni. Prostota, definicja, dynamizm i transformacja to cechy łączące poszczególne elementy: siedziska, oparcia i podłokietniki to moduły, które można koordynować, łączyć i bez końca rekonfigurować. W 2000 roku projektant uchwycił już to, co jest obecnie dobrze ugruntowaną koncepcją, stworzenie systemu, który działa jako pojedynczy element, projekt, który wykracza poza modułowość jako funkcję, dając absolutną swobodę w tworzeniu kompozycji poświęconych komfortowi i stylowi. Tapicerowane wezgłowie i boki. Pasuje tylko do standardowych materacy europejskich.