Charles i Ray Eames opracowali ten model w związku z konkursem „Low Cost Furniture” organizowanym przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku i dla firmy Herman Miller, która produkowała różne wersje krzesła w latach 1951-1967. Podobnie jak w przypadku ich plastikowych krzeseł, siedziska i oparcia są ponownie wzorowane na ludzkim ciele. W przypadku DKR rezultatem jest jednak wygodna organiczna forma, nawet pomimo zastosowania tak twardego i zimnego materiału jak drut stalowy. Dzięki produkcji na skalę przemysłową udało się z powodzeniem sprzedawać krzesło po stosunkowo niskiej cenie. W 1952 roku projekt zdobył nagrodę Trail Blazer Award przyznawaną przez Home Fashions League w Stanach Zjednoczonych.