W latach trzydziestych i czterdziestych skandynawskie wzornictwo opierało się na zasadach funkcjonalizmu: proste struktury, wyraźne linie, lekki wygląd. Dopiero w latach pięćdziesiątych młodzi projektanci, tacy jak Verner Panton, zaczęli wykorzystywać formalne możliwości stworzone przez innowacyjne technologie, aby wyzwolić meble z ograniczeń tradycji. Verner Panton pisał o swoich pracach: „Staram się zapomnieć o istniejących przykładach, nawet jeśli są dobrze wykonane, i znaleźć własny sposób na pogodzenie się z materiałami. Rezultat rzadko ma cztery nogi, nie dlatego, że nie chcę zrobić krzesła, ale dlatego, że praca z nowymi materiałami, takimi jak siatka druciana i poliester, wymaga nowych form.” Krzesło Cone w kształcie serca uosabia transformację, która miała miejsce w skandynawskim designie pod koniec lat pięćdziesiątych. Do purystycznych mebli klasycznego modernizmu dołączyły rzeźbiarskie formy inspirowane nowymi technologiami. Jednocześnie kształt i kolor Cone Chair antycypują meble „Pop Art” z lat sześćdziesiątych.